De vereniging is ontstaan uit het noaberschap. Het noaberschap is een eeuwenoud gebruik, een traditie die vooral op het platteland voorkwam. In de dorpen en gehuchten waren de mensen sterk op elkaar aangewezen. Een noaber had de plicht om een buurtgenoot met raad en daad bij te staan. Denk daarbij aan het verzorgen van het vee, de oogst en vele ander zaken.

Ook bij een overlijden van een noaber waren het de buren die de volledige verzorging van de begrafenis op zich namen. Een aanzegger ging langs de huizen om de dorpsgenoten op de hoogte te brengen van het overlijden en de overledene werd verluid. Buurvrouwen hielpen bij de laatste verzorging en de kist werd door de noabers naar de begraafplaats gedragen. Na afloop werd er in het sterfhuis koffie gedronken en soms een borrel. Dit alles werd verzorgd door de noabers.

Rond 1900 werden de eerste begrafenisverenigingen opgericht. De vereniging nam de taken met betrekking tot begraven over van het noaberschap. De mensen uit de dorpen werden lid van de vereniging en betaalden contributie. Op die manier was er altijd geld om een uitvaart te bekostigen.

Op 13 april 1937 werd in Grolloo de Begrafenisvereniging Grolloo- Schoonloo opgericht. In de loop der jaren kreeg cremeren meer bekendheid en de leden van de vereniging maakten hier steeds meer gebruik van. In de 90er jaren van de vorige eeuw werd de naam van de vereniging veranderd in Uitvaartvereniging Grolloo en omstreken.